Projekt Edukacyjny 2 B

Najważniejsza jest motywacja: „ja chcę rzucić palenie!” Najlepiej już na wstępie uświadomić sobie, że nie jest to łatwa decyzja, ale przy odpowiednim zaangażowaniu jest możliwy sukces. Nie wolno zrażać się chwilowym niepowodzeniem (zapaleniem papierosa), nie wolno rezygnować i poddawać się. Należy wiedzieć, że większość palaczy skutecznie przestała palić dopiero po kilku próbach.

Określenie, w jakich sytuacjach sięga się po papierosy pozwoli unikać ich. Można te obserwacje zawrzeć w formie pisemnej - dlaczego, w jakich sytuacjach i w czyim towarzystwie zazwyczaj się pali, jak w inny sposób zaspokoić te potrzeby. Gdy przychodzi ochota na papierosa dobre mogą okazać się ruch na świeżym powietrzu, ćwiczenia odprężające, sięganie po owoc lub warzywo, po gumę do żucia.

Kolejnym krokiem na drodze do rzucenia palenia jest określenie powodów tej decyzji. Ważne jest umotywowanie rzucenia palenia (własne zdrowie i zdrowie rodziny, ekonomiczne koszty palenia – co można kupić za te pieniądze, czy palenie tytoniu nie sprawia przykrości bliskim osobom, nieprzyjemny zapach ubrań, widok pożółkłych palców). Można porozmawiać z rodziną, powiadomić bliskich o decyzji – ich pomoc może być ważna (wsparcie, nieczęstowanie papierosami).

Papierosy można odstawić nagle, lub szybko zredukować liczbę wypalanych papierosów – proces rzucania palenia nie może być jednak dłuższy niż dwa tygodnie. W dniu całkowitego dostawienia papierosów i w kolejne dni należałoby zapewnić sobie wystarczający czas odpoczynku (sen, co najmniej osiem godzin), poranną gimnastykę przy otwartym oknie, rano odświeżający prysznic, pożywne, ale lekkie śniadanie, po południu spacer - wypełni czas po pracy, należy pić dużo wody mineralnej i soków, drobne kawałki warzyw, owoców czy guma do żucia pozwoli zająć ręce i usta, z widocznych miejsc trzeba usunąć popielniczki, zapałki i zapalniczki, wyrzucić papierosy z domu. Unikać miejsc gdzie pali się papierosy, unikać sytuacji, w których sięga się po papierosa.

Niektórym osobom po zaniechaniu palenia tytoniu bardzo pomagają preparaty o znanej zawartości nikotyny (np. guma do żucia, plastry nikotynowe). Jest to tak zwana zastępcza terapia nikotynowa. Zawarta np. w gumie do żucia nikotyna (są to specjalne gumy zawierające nikotynę) pozwala łagodzić objawy głodu nikotynowego takie jak: pragnienie nikotyny, drażliwość, frustracja, gniew, lęk, trudności w koncentracji, niepokój, bezsenność. Nikotynowa terapia zastępcza pozwala łagodniej przejść od palenia tytoniu do stanu, gdy organizm nie będzie się domagał nikotyny.

W świetle badań nad leczeniem uzależnień, nikotynowa terapia zastępcza, tzn. podawanie nikotyny w kontrolowanych dawkach w formie gumy do żucia lub plastrów, przynosi najlepsze efekty. Palacze używający gumy lub plastrów z nikotyną częściej rzucają nałóg niż palacze niestosujący ich.

Proces leczenia w myśl tej terapii obejmuje dwa etapy: po całkowitym zaprzestaniu palenia regularnie podawana jest nikotyna w postaci gumy do żucia - pozwala to zminimalizować objawy głodu nikotynowego. Od chwili, kiedy pacjent zdołał pokonać uzależnienie o charakterze psychogennym, następuje stopniowe zmniejszanie dawki gumy nikotynowej aż do jej całkowitego wyeliminowania.

Z innych sposobów ułatwiających rzucenie palenia tytoniu stosowana jest też terapia farmakologiczna przy użyciu np. octanu srebra, który zmienia smak papierosa i zniechęca do palenia. Stosuje się też psychoterapię, którą podzielić możemy na terapię poprzez metody edukacyjne i metody behawioralne. Terapia metodami edukacyjnymi polega na przekazywaniu pacjentowi informacji dotyczących ryzyka utraty zdrowia, korzyści wynikających z przerwania nałogu. Terapia metodami behawioralnymi polega na stosowaniu technik awersyjnych (np. wypalanie dużej liczby papierosów w krótkim okresie czasu).

Należy pamiętać, że pomoc w rzuceniu palenia znajdziemy zawsze u lekarza. Naświetli on zagrożenia, jakie płyną z palenia tytoniu, korzyści związane z rzuceniem palenia, doradzi jak rozstać się z nałogiem, poprowadzi terapię farmakologiczną czy psychoterapię. Lekarz jest po to, aby w tym trudnym przedsięwzięciu pomóc pacjentowi. Ponadto warto poszukać grupy wsparcia osób, które rzuciły palenie, czy też stron w Internecie, na których znaleźć można porady, informacje, wypowiedzi innych osób dotyczące tego problemu.

Źródło: www.zdrowie.flink.pl